KIM SĄ DDA?

15 listopada 2013 Ważne informacje o DDA Możliwość komentowania KIM SĄ DDA? została wyłączona

KIM SĄ DDA? Co oznacza skrót DDA, czyli Dorosłe Dzieci Alkoholików?

D – DOROSŁE – opisuje osoby metrykalnie dorosłe, pełnoletnie, czyli które ukończyły 18 rok życia.

To bardzo ważne, bo wtedy DDA prawnie i realnie mogą wziąć odpowiedzialność za siebie, swoje decyzje, wybory. DDA podejmują decyzje jak ma wyglądać ich dalsze życie, np. mogą zostać lub wyprowadzić się od rodziców, samodzielnie zapisać się na terapią dla DDA, czy inną formę pomocy, rozpocząć studia na wybranym kierunku itd.

D – DZIECI – oznacza osoby dorosłe, które w dzieciństwie, młodości wzrastały w rodzinach z problemem alkoholowym. Jednocześnie emocjonalnie wciąż pozostają dziećmi: zagubionymi, skrzywdzonymi, z zaniżoną bądź nieadekwatną samooceną, mającymi problemy z radzeniem sobie w dorosłym życiu.

A – ALKOHOLIKÓW – określa, że przynajmniej jeden z rodziców był uzależniony od alkoholu. Czasami zdarza się, że oboje rodzice byli uzależnieni. Częściej jednak, jeden z rodziców pił, a drugi z kolei, prezentował syndrom osoby współuzależnionej. W efekcie życie całej rodziny skoncentrowane było na osobie pijącej i problemach wynikających z jej uzależnienia, a podstawowe potrzeby dziecka (dzieci) nie były zaspokajane.

 

CECHY DDA/DDD

9 listopada 2013 Ważne informacje o DDA Możliwość komentowania CECHY DDA/DDD została wyłączona

Poniżej zamieszczam niektóre cechy DDA/DDD (Dorosłych Dzieci Alkoholików, Dorosłych Dzieci z rodzin Dysfunkcyjnych) nabyte w wyniku wzrastania w rodzinie alkoholowej, dysfunkcyjnej. Nabyty zespół cech jest konsekwencją braku akceptacji ze strony rodziców oraz braku poczucia bezpieczeństwa emocjonalnego. Destrukcyjnie wpływa to na sposób myślenia DDA o sobie i innych, przeżywane uczucia i odbiór świata zewnętrznego. Dominującym wyznacznikiem oceny siebie i innych jest lęk, wstyd, poczucie winy i poczucie krzywdy. Cechy DDA/DDD służą też przetrwaniu w rodzinie dysfunkcyjnej i są adaptacyjnymi, przystosowaczymi (do funkcjonowania w nienormalnym, dysfunkcyjnym środowisku) systemami myśli, przekonań i zachowań. Ten zbiór cech przejawianych przez osobę dorosłą, składa się na syndrom DDA/DDD.

Niektóre cechy DDA/DDD:

  • Ocenia siebie bezlitośnie
  • Zgaduje czy jest normalny, bo nie wie
  • Traktuje siebie bardzo poważnie
  • Trudno mu przeprowadzić zmiany do końca
  • Kłamie, gdy równie dobrze mógłby powiedzieć prawdę
  • Czuje się inny niż wszyscy
  • Boi się krytycyzmu i osądzania, ale sam krytykuje i osądza
  • Albo jest nadmiernie odpowiedzialny albo nadmiernie nieodpowiedzialny
  • Jest lojalny do ostateczności nawet w obliczu dowodów, że lojalność jest nieuzasadniona
  • Trudno mu się bawić i przeżywać radość
  • Źle organizuje czas i nie ustala priorytetów co powoduje, że wciąż ma zaległości
  • Trudno mu nawiązywać bliskie, intymne relacje z kimkolwiek, zwłaszcza płcią odmienną
  • Boi się odrzucenia i porzucenia, a sam odrzuca innych
  • Unika konfliktów, bądź je zaostrza, rzadko je rozwiązuje
  • Boi się niepowodzeń, ale sabotuje własne sukcesy
  • Domaga się natychmiastowego zaspakajania zachcianek
  • Automatycznie poddaje się sytuacji, zamiast rozważyć alternatywne rozwiązania lub inne możliwości wyjścia
  • Czuje strach przed ludźmi, a zwłaszcza przed zwierzchnikami i autorytetami
  • Szuka napięć i kryzysów, a potem skarży się na nie
  • Ustawicznie potrzebuje uznania i afirmacji
  • Przesadnie reaguje na zmiany nad którymi nie ma kontroli

Powyższa lista nie wyczerpuje całkowicie opisu cech DDA/DDD. Zaznaczę raz jeszcze, że są to niektóre cechy DDA/DDD, ale pojawiają się one najczęściej i powtarzają u różnych autorów, zajmujących się tematyką Dorosłych Dzieci Alkoholików.

SYNDROM DDA/DDD

30 października 2013 SYNDROM DDA/DDD Możliwość komentowania SYNDROM DDA/DDD została wyłączona

      Syndrom DDA (Dorosłych Dzieci Alkoholików), DDD (Dorosłych Dzieci z rodzin Dysfunkcyjnych), to zespół cech nabytych, względnie utrwalonych schematów funkcjonowania (zachowania, przeżywania, reagowania na okoliczności życiowe i zachowania innych osób). Powstaje w dzieciństwie i młodości w wyniku wadliwej socjalizacji, czyli wzrastania w rodzinie dysfunkcjonalnej, np. z problemem alkoholowym.

Schematy są destrukcyjne i powodują trudności w kontakcie z samym sobą oraz z innymi ludźmi, zwłaszcza bliskimi. Powodują psychologiczne zamknięcie się w traumach z przeszłości. Utrudniają  adekwatny kontakt z rzeczywistością, co oznacza, że trudno DDA (DDD) być i reagować na to, co się dzieje „tu i teraz”, w rzeczywistości. Jej reagowanie jest „przefiltrowywanie” przez pryzmat bolesnych doświadczeń, wydarzeń z dzieciństwa. „Zwykła” kłótnia z małżonkiem, partnerem, która  wywołałaby jedynie złość czy zniecierpliwienie, u DDA powoduje przeżycie bardzo silnych emocji: przerażenia, wściekłości, krzywdy, zranienia. Te uczucia mają tak wielką siłę i intensywność, ponieważ DDA reaguje jednocześnie na to, co się stało w dzieciństwie. Podobne uczucia przeżywał jako dziecko, kiedy np. kłócili się rodzice, czy „awanturował się” pijany rodzic. To tak, jakby uczucia, sposób myślenia i reagowania skrzywdzonego przez rodziców dziecka, które wciąż jest w środku, w ciele dorosłego, mieszały się z uczuciami i reakcjami osoby dorosłej. Często to pomieszanie nie jest przez DDA uświadamiane. Doświadcza jednak wyraźnie uczuć przeżywanych w dzieciństwie: poczucie winy i krzywdy, panikę, lęk czy wstyd. Często też: poczucie bezradności, samotność, smutek.

Warto podkreślić, że syndrom DDA/DDD nie jest jednostką chorobową ani zaburzeniem psychicznym, czy osobowości. Nie figuruje  w klasyfikacjach chorób, zaburzeń psychicznych ICD-10 i DSM-IV i DSM V.
Celem terapii DDA/DDD jest uświadomienie i przepracowanie urazów z dzieciństwa, zaakceptowanie siebie takim jakim się jest oraz nauczenie nowych, konstruktywnych sposobów myślenia, reagowania i przeżywania.

Syndrom DDA/DDD – jako zespół cech nabytych, względnie utrwalonych schematów funkcjonowania – można, w toku psychoterapii indywidualnej i/lub grupowej, identyfikować i świadomie zmieniać.